බීටයින්, ග්ලයිසීන් ට්‍රයිමෙතිල් අභ්‍යන්තර ලුණු ලෙසද හැඳින්වේ, විෂ සහිත නොවන සහ හානිකර නොවන ස්වාභාවික සංයෝගයකි, ක්වාටර්නරි ඇමයින් ඇල්කලෝයිඩ්. එය සුදු ප්‍රිස්මැටික් හෝ පත්‍ර වැනි ස්ඵටිකයක් වන අතර අණුක සූත්‍රය c5h12no2, අණුක බර 118 සහ ද්‍රවාංකය 293 ℃ වේ. එය පැණි රස වන අතර විටමින් වලට සමාන ද්‍රව්‍යයකි. එය ශක්තිමත් තෙතමනය රඳවා තබා ගැනීමක් ඇති අතර කාමර උෂ්ණත්වයේ දී තෙතමනය අවශෝෂණය කර ද්‍රාව්‍ය කිරීමට පහසුය. හයිඩ්‍රේටඩ් වර්ගය ජලයේ, මෙතනෝල් සහ එතනෝල් වල ද්‍රාව්‍ය වන අතර ඊතර් වල තරමක් ද්‍රාව්‍ය වේ. බීටයින් ශක්තිමත් රසායනික ව්‍යුහයක් ඇති අතර, 200 ℃ ඉහළ උෂ්ණත්වයකට ඔරොත්තු දිය හැකි අතර ශක්තිමත් ඔක්සිකරණ ප්‍රතිරෝධයක් ඇති බව අධ්‍යයනයන් පෙන්වා දී ඇත.බීටයින්සත්ව පරිවෘත්තීය ක්‍රියාවලියේදී මෙතියොනීන් අර්ධ වශයෙන් ප්‍රතිස්ථාපනය කළ හැකිය.

බීටයින්මෙතිල් සැපයුමේදී මෙතියොනීන් සම්පූර්ණයෙන්ම ප්‍රතිස්ථාපනය කළ හැකිය. එක් අතකින්, මෙතියොනීන් ප්‍රෝටීන සෑදීම සඳහා උපස්ථරයක් ලෙස භාවිතා කරන අතර, අනෙක් අතට, එය මෙතිල් පරිත්‍යාගශීලියෙකු ලෙස මෙතිල් පරිවෘත්තීය ක්‍රියාවලියට සහභාගී වේ.බීටයින්අක්මාව තුළ බීටයින් හෝමොසිස්ටීන් මෙතිල්ට්‍රාන්ස්ෆෙරේස් ක්‍රියාකාරිත්වය ප්‍රවර්ධනය කළ හැකි අතර ක්‍රියාකාරී මෙතිල් එකට සැපයිය හැකිය, එවිට මෙතියොනීන් ඩිමෙතිලේෂන් නිෂ්පාදනයක් වන හෝමොසිස්ටීන් මුල සිටම මෙතියොනීන් සෑදීමට මෙතිලීකරණය කළ හැකි අතර එමඟින් ශරීර පරිවෘත්තීය සඳහා මෙතිල් සීමිත ප්‍රමාණයක් වාහකයා ලෙස සහ බීටයින් මෙතිල් ප්‍රභවය ලෙස අඛණ්ඩව සැපයිය හැකිය. ඉන්පසු, මෙතියොනීන් බොහොමයක් ප්‍රෝටීන සෑදීමට භාවිතා කරන අතර එමඟින් මෙතියොනීන් ඉතිරි කර බලය භාවිතා කළ හැකිය. එක්ව, සෙරීන් සහ ග්ලයිසීන් නිපදවීමට මෙතිලීකරණය කිරීමෙන් පසු බීටයින් තවදුරටත් හායනය වන අතර පසුව රුධිරයේ ඇමයිනෝ අම්ල සාන්ද්‍රණය වැඩි කරයි (කමූන්, 1986).

බීටයින් සෙරුමය තුළ මෙතියොනීන්, සෙරීන් සහ ග්ලයිසීන් අන්තර්ගතය වැඩි කළේය. පුචලා සහ තවත් අය බැටළුවන්ට සමාන පර්යේෂණාත්මක බලපෑම් ඇති කළහ. බීටයින්ට සෙරුමය තුළ ආර්ජිනීන්, මෙතියොනීන්, ලියුසීන් සහ ග්ලයිසීන් වැනි ඇමයිනෝ අම්ල සහ සෙරුමය තුළ ඇති මුළු ඇමයිනෝ අම්ල ප්‍රමාණය එකතු කළ හැකි අතර, පසුව ඔක්සින් බැහැර කිරීමට බලපායි;බීටයින්දැඩි මෙතිල් පරිවෘත්තීය ක්‍රියාවලියක් හරහා ඇස්පාර්ටික් අම්ලය n-මෙතිලස්පාර්ටික් අම්ලය (NMA) බවට පරිවර්තනය කිරීම ප්‍රවර්ධනය කළ හැකි අතර, NMA මගින් හයිපොතලමස් හි ඔක්සින් සංයුතිය හා බැහැර කිරීම කෙරෙහි බලපෑම් කළ හැකි අතර පසුව ශරීරයේ ඔක්සින් මට්ටමට බලපෑම් කළ හැකිය.